In het groot kunstparticipatieproject het Labyrint van Vught waar ik deel aan neem, zullen 1500 mensen worden geïnterviewd. Het doel is om van elk verhaal een textiel kunstwerk te maken en als ze klaar zijn deze allemaal aan elkaar te naaien tot een super lange "sjaal". De sjaal zal uiteindelijk in vorm van een labyrint worden opgespannen, zodat je tijdens het lopen van het labyrint bij wijze van spreken in de verhalen van de mensen kunt duiken.
Eerst wilde ik alleen maar interviewen, nu heb ik besloten zelf een doek te maken. Het thema: “grensoverschrijding”. Ik breng mijn vluchtverhaal in beeld. Tijdens het creatieve proces merk ik, hoe - net als tijdens een familieopstelling - weer een laag uit mijn verleden wordt gezien en letterlijk een plek krijgt.
Creatief zijn heelt
Het voelt goed om het 'oude' dat mij gevormd heeft naar boven te halen om er op een nieuwe manier naar te kijken. Om te herkennen wat het mij heeft gekost en wat het mij heeft gebracht, om er uiteindelijk steeds meer vrede mee te vinden. Soms komen er tranen naar boven. Niet omdat ik de gevoelens van toen herbeleef, maar omdat ik liefdevol naar mijn verhaal kijk en mij laat raken. De tranen helpen me om los te laten.
Je komt snel in verbinding met mensen als je naar hun verhaal luistert, of als je bereid bent om je eigen verhaal te vertellen. Levensverhalen raken, scheppen herkenning, maken de mens tot mens. En dat naar je verhaal wordt geluisterd ervaren velen als streling.
Opstelling als creatief verwerkingsproces
Ook het opstellen van een thema is een creatief proces. Alles is immers al aanwezig en wordt door het creatieproces zichtbaar gemaakt. Door de “weg” die je tijdens een opstelling aflegt, haal je het “oude” dat je gevormd heeft naar boven om er op een nieuwe manier naar te kijken. Je kunt tijdens het opstellen zien welke gebeurtenissen binnen jouw systeem van herkomst invloed hebben op je leven nu. En je kunt ze letterlijk een nieuwe plek geven, van waaruit zij voor jouw leven in plaats van blokkerend steunend kunnen zijn.
Bedding voor het delen van jouw verhaal
Vaak hoor ik mensen twijfelen of ze hun thema in een groep “openbaar” willen maken. Dan zeg ik: “Een thema dat jou raakt, een thema dat invloed heeft op jouw leven, wordt ook door anderen herkend. Iedereen die naar de groep komt, is even kwetsbaar en heeft dezelfde twijfel. We spreken samen af om respectvol met elkaar en elkaars thema’s om te gaan. Zou jij je voor kunnen stellen dat juist door het samen te doen een bedding ontstaat waardoor jij durft om in beweging komen?”
Heling en verbinding tijdens familieopstelling
Als je jezelf in een dragende groep weet, mogen ook tranen stromen, niet omdat oude gevoelens herbeleefd worden, maar omdat jij samen met de groep liefdevol naar jouw verhaal kijkt en jij je laat raken om uiteindelijk vrede ermee te vinden. Het is een waardevol cadeautje dat je aan elkaar geeft. En iedereen is aan het einde van een dag met opstellingen verbaasd erover hoe diep ze zich met de mensen verbonden voelen, die ze aan het begin van de dag nog niet kenden. Gewoon, omdat ze letterlijk hun verhalen delen. Alles en iedereen hoort immers erbij!
Hartelijks, Christiane Hilgenberg
Reactie plaatsen
Reacties