EXPERIMENT UIT JE COMFORTZONE STAPPEN

Toen ik in de winter genoeg had van de grijze dagen en mijn neerslachtige stemming vroeg ik me af, wat ik zou kunnen doen om eruit te komen. Mij werd tot in al mijn cellen bewust dat er niets zou gebeuren, als ik alles blijf doen zoals gewoonlijk. Dus, plotseling stond heel groot boven mijn hoofd: Als je niet uit je comfortzone stapt, zal er ook geen beweging in de boel komen. Ik heb het uitgeprobeerd en ik kan je vertellen dat het werkt. Je gaat bij wijze van spreken binnen je eigen leven op een andere plek staan. Van daaruit heb je een nieuwe zicht, je beweegt je lijf anders, je komt andere mensen tegen, je krijgt nieuwe gedachten.

Ontmoeting op het bankje

Een maand geleden ben ik met een experiment gestart. Ik heb het de naam „Ontmoeting op het bankje“ gegeven. Ik ga regelmatig met mijn aandachtstapijt hier in het park op een bank zitten; open voor een ontmoeting van mens tot mens, voor wie er behoefde heeft in een praatje, voor wie langs komt en er die dag nog niemand heeft gesproken. Dat is behoorlijk uit mijn comfortzone! De eerste keer toen ik naar het park ging was ik zenuwachtig als voor een examen. Die dag had ik twee leuke ontmoetingen met een lang gesprek van bijna een uur. Dankbaar en voldaan fietste ik weer naar huis. Er hadden zo veel mensen positief op mijn actie gereageerd. Dat had ik van tevoren niet verwacht.

De grootste cadeau´s waren echter de waarnemingen die ik innerlijk mocht meemaken. In welke houding zit je op een bank om iemand anders te laten VOELEN dat je voor diegene openstaat; zonder te claimen? En als er niemand langskomt, hoe houd je deze houding 2 uur vol? Sta je echt voor IEDEREEN open? Ik moest aan een jonge vrouw denken die in een voetgangersstraat geblinddoekt met open armen stond om iedereen die wilde een knuffel te geven….

Toen was contact nog / weer heel gewoon

Inmiddels heb ik het aan veel mensen verteld en iedereen was enthousiast. Zo kreeg ik het beeld dat op een gegeven moment op ieder bank in het park iemand zou zitten. Open voor een gesprek, vol vertrouwen in het goede van de mens, open voor een ontmoeting met een mens, die fysiek op je pad komt. Dat als je je eenzaam voelt je gewoon naar buiten kunt gaan en weet dat er andere mensen zijn waarmee je contact kunt maken en hebben. Eigenlijk is het een beetje zoals vroeger, waar mensen gewoon buiten hun huis op een bankje zaten en er tijd was om met iedereen die langskwam en er behoefde aan had een praatje te houden.

Ik herinner mij dat je vroeger in Oost-Duitsland toen de DDR nog bestond, je in een restaurant ging en er was geen vrije tafel, het heel normaal was dat je bij iemand aan tafel aanschoof als er nog plaats was. Dat was toen noodzaak, maar het leidde wel tot ontmoeting, soms ook niet, maar er was wel de gelegenheid tot contact.

Hoe vaker, hoe leuker

Zou het kunnen zijn dat, hoe normaler het ontmoeten van vreemde mensen is – op een bank, in het restaurant, in de speeltuin – hoe groter ook je comfortzone is? Dus, hoe vaker het gebeurt, hoe langer je ook comfortabel in het contact met anderen voelt? Misschien zou het helemaal niet uit je comfortzone zijn om vreemden te ontmoeten, maar in plaats daarvan leuk, interessant, prikkelend, vervullend…

Woensdag ga ik weer naar het park op het bankje zitten. Een van mijn bijdrages aan een wereld die mag veranderen.

En overigens: Ook het besluit een opstelling te doen, brengt je in eerste instantie uit je comfortzone. Maar er komt wel beweging in de boel en vaak gebeuren er dingen, die je niet had verwacht.

Ik maak graag kennis!

Christiane Hilgenberg