Mijn aandachtstapijt is geboren uit een verstrengeling - letterlijk het vervilten - van wereldse, spirituele, cultureel traditionele en moderne aspecten. Ik ben ook kunstenares en houd van het creëren.

Verbinding van hoofd, hart en handen

Het begon met mijn fascinatie voor het traditionele vilten kunsthandwerk van de Mongoolse en de Kirgizische volkeren. De kleuren en patronen van hun prachtige tapijten (Shirdak) raakten mij diep in mijn hart. Ik ontdekte mijn passie voor ruwe wol. Ook sprak mij het sociale aspect aan die bij het maken van dit soort tapijt een grote rol speelt. De vrouwen creëren de tapijten gezamenlijk. Vaak nemen er ook de mannen aan deel door het hele zware werk te doen. Het is dus een gemeenschapswerk.

Ik experimenteerde met de vormen en met de techniek en ervoer door het vilten een sterke aarding. Dat gaf en geeft een aangenaam evenwicht tot mijn werk met het hoofd. Hoofd, hart en handen staan dan in verbinding. De verbinding tussen de wol, de kleuren en de symboliek maakt mij blij.

De naam "aandachtstapijt"

Tijdens onderzoek over de verschillende motieven en technieken kwam ik ook bij de Turkmeense gebedstapijten (Namazlyk). Voor het eerst las ik er in het Duits over. In het Duits heet een gebedstapijt ook een “Andachtsteppich”. En omdat ik Duitse ben en ook graag met de taal speel, kwam ik op het begrip “aandachtstapijt”.

Dus, een tapijt, waarop je gaat zitten om je aandacht bijvoorbeeld op jezelf, een ander of op iets groters in een gebed te richten. Iets wat aandacht krijgt groeit. Iets dat nog gezien wil worden en aandacht krijgt, kan helen.

De symboliek - veilige ruimte

Een typisch aspect van een gebedstapijt is een lijn rondom het tapijt. Het is een lijn waarmee een speciale ruimte gemarkeerd wordt, een ruimte waarin je tijdens `het aandachtig zijn´ beschermd bent. Het patroon op mijn